W ramach realizacji grantu, kilkanaście nacieków kalcytowych z jaskiń niekrasowych w Beskidach datowano metodą U/Th i 14C (datowania 14C są nieskalibrowane i bez uwzględnienia efektu rezerwuarowego). Najstarsze nacieki pochodzące z jaskini w kamieniołomie w Klenczanach (Beskid Wyspowy) datowano na zlodowacenie warty (daty U/Th: 199 i 186 tys. lat BP). Z późnego glacjału pochodzą nacieki jaskiń Beskidu Niskiego:  Jaskini Słowiańskiej-Drwali (najstarszy dryas, bolling: daty U/Th: 16.3; 14.0 tys lat BP; data 14C: 14.56 ka  BP), Jaskini pod Balkonem w Lipowicy (data 14C: 11.4 ka BP) i Jaskini w Piotrusiu (daty U/Th: 21 tys lat BP i 15 tys. lat BP); jak również Jaskini Miecharskiej w Beskidzie Śląskim (data U/Th: 15 tys lat BP). W fazie atlantyckiej holocenu powstały nacieki (młodszej generacji) Jaskini Słowiańskiej-Drwali (daty U/Th: 8.3 i 7.68 tys. lat BP, daty 14C: 9.4 i 7.9 ka BP), Jaskini Miecharskiej w Beskidzie Śląskim (data 14C: 8.95 ka BP). W trakcie zwilgocenia fazy atlantyckiej tworzyły się nacieki Jaskini Wiślańskiej w Beskidzie Śląskim (data 14C: 2.48 ka BP) i w jaskiniach osuwiska w Lipowicy (Crest: data 14C: 3.18 ka BP). Datowania wykazują związek formowania się nacieków z fazami silnych zwilgoceń klimatu w późnym glacjale i holocenie. Pełny profil palinologiczny opracowany dla namuliska w Jaskini Miecharskiej (0.75m miąższości) wskazuje na regularną stratyfikację osadów deponowanych w bardzo zmiennym reżimie przepływowym podziemnego cieku, w ciągu ostatniego tysiąca lat. Z kolei analiza pyłkowa kolejnych sekwencji nacieku (stalagmit) pobranego z Jaskini Słowiańskiej-Drwali odzwierciedla zapis zmian roślinności otoczenia jaskini począwszy od ok. 5 tys. lat BP.