Dermatophagoides evansi Fain, Hughes et Johnston, 1967 – Roztocz Ewansa – House-dust mite

Informacje w bazie danych Gatunki obce w Polsce nie są prawnie wiążące. Mają one charakter naukowy.

Status

Gatunek obcy na całym obszarze, na którym występuje lub występował w Polsce

Występuje obecnie w środowisku

Rozmnaża(ł) się w środowisku

Trend liczebności i zasięgu nie jest znany

Ogólna charakterystyka

Wygląd i biologia

Należy morfologicznie do bardzo małych roztoczy, a długość jego idiosomy wynosi 95 -140 mikrometrów. Gatunek wszystkożerny – pożera najczęściej złuszczający się naskórek, a także sierść i pióra ptaków oraz innych zwierząt, zwykle ssaków, w tym także człowieka. Poza tym zjada zrogowaciałe fragmenty zwierząt, pierze puchowe, grzybnie i ziarna pyłku, jakie osiadają z powietrza. Roztocz ten jest zaliczany do Astigmata, a więc nie mają przetchlinek, które ułatwiałyby oddychanie i transpirację wody. Zarówno utrata wody, jak i jej pozyskanie z powietrza, w razie jej niedoboru w pokarmie następuje poprzez cienki oskórek chitynowy okrywający ciało. To tłumaczy bytowanie tego gatunku w siedliskach o dość wysokiej wilgotności. Na krótki okres, tzn. 1-2 dni, roztocze te wytrzymuje znacznie mniejszą wilgotność otoczenia. W ciągu roku najwięcej roztoczy pojawia się w kurzu w drugiej połowie lata, a najmniej na przełomie zimy i wiosny. W przetrwaniu niekorzystnych warunków (susza i chłód) roztoczowi pomagają faratowe tritonimfy (tzn. tritonimfy morfologicznie już wykształcone, ale jeszcze chronione oskórkiem poprzedniego stadium).

Siedliska w zasięgu rodzimym

Roztocz Dermatophagoides evansi należy do tzw. roztoczy kurzu domowego i jako jeden z czterech z rodziny Pyroglyphidae może, poza kurzem domowym, występować także w gniazdach ptaków, głównie z grupy Passeriformes. Występuje w gniazdach ptaków, głównie jaskółek i wróbli, ale także w pierzu w poduszkach puchowych oraz rzadziej w kurzu domowym. Ponadto w Europie był spotykany w podściółce kurników, a także na ćmach z rodziny sówkowatych (Noctuidae) oraz na myszach Muscardinus avellanarius. Znaleziony również w próchnie ściętego pnia sosnowego. Optimum warunków siedliskowych cechuje się wilgotnością względną 80% i temperaturą w zakresie 25-30 st. Celsjusza. W niższych temperaturach (do 4 st. C) roztocze te zdolne są przeżyć przez 1 miesiąc.

Występowanie

Mapa występowania

Pola atlasowe na mapie przedstawiają miejsca stwierdzeń gatunku, a punkty – miejsca jego introdukcji.

Informacje, które mogłyby uzupełnić mapę występowania gatunku, można przesyłać na adres ias@iop.krakow.pl

Opis rozmieszczenia

Rozmieszczenie regionalne: 1. Solarnia koło Lublińca (UTM - CB:32): w gnieździe wróbla domowego (Passer domesticus) i jaskółki dymówki (Hirundo rustica). 2. Sominy nad Jeziorem Somińskim (UTM - XV: 79) - w próchnie ze ściętego pnia sosny w borze sosnowym.

Najwcześniejsza introdukcja/obserwacja

w roku 1989

Sposoby transportu

• Przypadkowe zawleczenie do Polski

Przyczyny sprowadzenia

• Przypadkowo zawleczony – brak szczegółowych informacji

Sposoby wsiedlenia do środowiska przyrodniczego

• Przypadkowe zawlecznie z importowanym towarem (zanieczyszczenie) lub na/w środkach transportu (pasażer na gapę)

Sposób rozprzestrzeniania się po introdukcji

Brak danych na temat sposobu dyspersji po introdukcji do Polski

Literatura

• Piotrowski F. 1990. Zarys entomologii parazytologicznej. PWN. Warszawa
• Razowski J. 1997. Wykaz zwierząt Polski IV. Wyd. Inst. Syst. i Ewol. Zw. PAN w Krakowie link

Rodzaj organizmu: Pajęczak (inny niż pająk)

Typ: Arthropoda
Klasa/Gromada: Arachnida
Rząd: Acari
Rodzina: Pyroglyphidae