powiększ

Brachycoleus decolor Reuter, 1887

Rodzina  Miridae  Tasznikowate
Rząd  Hemiptera  Pluskwiaki
Gromada  Insecta  Owady
Typ  Arthropoda  Stawonogi
   
Status  Bardzo rzadki w Polsce gatunek eurazjatycki, ciepłolubny znany ostatnio jedynie znad środkowego Bugu i z doliny Biebrzy. Stanowisko biebrzańskie chroni park narodowy.
   
Rozmieszczenie  Kraje południowej i zachodniej Europy, a także Azji: Azerbejdżanu, Kazachstanu, Turcji, Gruzji, Kirgizji, Tadżykistanu, Uzbekistanu i Rosji (Wschodnia Syberia i Daleki Wschód). W Polsce w okresie powojennym wykazany jedynie z okolic Warszawy (Bilewicz-Pawińska 1961) (dane nie sprawdzone), z Mielnika nad Bugiem (Gorczyca J. - mat. niepubl.) oraz z doliny Biebrzy (Lis, Lis, Gorczyca 1995). Wcześniej podawany był z okolic Głogowa i Grudziądza (Gorczyca, Herczek 1991).
   
Biotop/Siedlisko  Ciepłe, nasłonecznione murawy z gatunkami z rodzajów mikołajek Eryngium, pasternak Psatinaca i sierpnica Falcaria.
   
Biologia  Troficznie związany z wyżej wymienionymi rodzajami roślin. W naszym kraju dorosłe osobniki pojawiają się w czerwcu i na początku lipca. Zimują w postaci jaja.
   
Wielkość populacji w Polsce  Jedyne pewne i ostatnio sprawdzone stanowiska tego gatunku znajdują się na nadbużańskich łąkach w okolicach Mielnika nad Bugiem oraz w Dolinie Biebrzy. Populacje tego pluskwiaka są niewielkie, do chwili obecnej utrzymują się przynajmniej te, które występują na fragmentach łąk ciągnących się od Sutna do Mielnika (Gorczyca J. - mat. niepubl.).
   
Zagrożenia i ich przyczyny  Główne zagrożenie dla gatunku stwarza niszczenie ciepłych nadrzecznych łąk wskutek prac gospodarczych i związanych z przebudową koryt rzecznych. Może być przedmiotem zainteresowania kolekcjonerów i handlarzy.
   
Prognoza zmian populacji  Trudna do oceny ze względu na skąpy materiał.
   
Aktualne sposoby ochrony  Gatunek w Polsce niechroniony.
   
Proponowane sposoby ochrony  Pluskwiak Brachycoleus decolor jest jednym z największych przedstawicieli rodziny Miridae w Polsce i jest łatwo rozpoznawany, toteż należy go umieścić na liście zwierząt chronionych, jakkolwiek dla jego skutecznej ochrony bardziej potrzebne jest zachowanie właściwych mu siedlisk, np. w formie użytków ekologicznych. Wybór miejsc dla ochrony gatunku powinien być konsultowany ze specjalistą.
   
Summary  It is one of the largest and rarest representatives of the family Miridae in Poland. In the post-war period it was only noted in the environs of Warszawa (locality has not been confirmed recently), in the environs of Mielnik on the Bug River and in the Biebrza River valley. Earlier it was also reported from Pomerania and Silesia. The shrinkage of the area of its occurrence is connected with habitat loss, intensification of agriculture and river regulation. It is suggested that places of Brachycoleus decolor occurrence should be protected.
   
Źródła informacji  Bilewicz-Pawińska T. 1961. Wpływ zadrzewień na dynamikę ilościową pluskwiaków różnoskrzydłych (Heteroptera). Ekol. pol. A, 9, 4: 61-77.

Gorczyca J., Herczek A. 1991. Tasznikowate (Miridae, Heteroptera) niektórych zbiorowisk roślinnych okolic Mielnika n. Bugiem. Acta biol. siles. 18: 118-125.

Lis A.J., Lis B., Gorczyca J. 1995. Pluskwiaki różnoskrzydłe (Heteroptera) środkowego basenu Doliny Biebrzy. Wiad. entomol. 14 (2): 85-93.

   
Autor  Jacek Gorczyca
   
 

COPYRIGHT © IOP PAN 2004-2009