| |
| |
|
Eurycolpus flaveolus (Stäl, 1858) | ||
| Rodzina | Miridae Tasznikowate | |
| Rząd | Hemiptera Pluskwiaki | |
| Gromada | Insecta Owady | |
| Typ | Arthropoda Stawonogi | |
| Status | Rzadki, ciepłolubny gatunek, w Polsce wykazany na początku XX wieku. Odtąd jego występowania nie potwierdzono. Niechroniony, historyczne stanowisko chroni w części Pieniński Park Narodowy. | |
| Rozmieszczenie | Znany z południowej i zachodniej Europy oraz z Chin, Gruzji, Kirgizji i Dalekiego Wschodu. W Polsce wykazany dotąd jedynie z Pienin z okolic Krościenka, gdzie w 1910 roku był złapany w liczbie 11 osobników (Gorczyca 1991, Smreczyński 1954). Wcześniej wykazywany też z Galicji, ale bez dokładnego podania miejsca (Gorczyca 1991). Od daty złowienia okazów pienińskich brakuje do tej pory informacji o występowaniu tego gatunku w Polsce. Ponieważ jest to pluskwiak bardzo charakterystycznie i kontrastowo ubarwiony, nie wydaje się, aby został on przeoczony przez entomologów specjalistów. | |
| Biotop/Siedlisko | Ciepłe, nasłonecznione i ciepłolubne murawy z roślinami żywicielskimi gatunku. | |
| Biologia | Bardzo słabo poznana. Troficznie Eurycolpus flaveolus jest związany z roślinami z rodzaju Bupleurum. Do tkanek tych roślin samice składają jaja. Tutaj owad przechodzi rozwój i korzysta z pokarmu roślinnego. Imago pojawiają się w sierpniu. Pluskwiaki te zimują w stadium jaja. | |
| Wielkość populacji w Polsce | Prawdopodobnie gatunek wymarł na swych skrajnych od północy stanowiskach przypadających na tzw. Galicję. | |
| Zagrożenia i ich przyczyny | Prawdopodobnie przyczyną zaniku E. flaveolus jest ubytek jego podstawowych siedlisk - ciepłych i nasłonecznionych muraw porośniętych roślinami żywicielskimi z rodzaju Bupleurum. | |
| Prognoza zmian populacji | Niemożliwa do przeprowadzenia ze względu na brak nowych informacji o tym gatunku. Jednak ocieplenie się klimatu w Europie nie wyklucza jego powrotu na dawne stanowiska południowej Polski. | |
| Aktualne sposoby ochrony | Brak ochrony, jakkolwiek niepotwierdzone od lat stanowisko w Pieninach znajduje się w zasięgu parku narodowego. | |
| Proponowane sposoby ochrony | Utrzymać, przynajmniej miejscami, potencjalne siedliska tego pluskwiaka. | |
| Summary | It is one of the rarest representatives of the family Miridae. In Poland it was noted once in 1910 in the environs of Krościenko in the Pieniny Moutains. Earlier it was also found somewhere in "Galicja". Since then, there have been no records of its occurrence in Poland. Not protected by law. | |
| Źródła informacji | Gorczyca J. 1991. Phylinae (Heteroptera, Miridae) of Poland. Ann. Upper Silesian Mus., Entomol. 2: 17-81.  Smreczyński S. 1954. Materiały do fauny pluskwiaków (Hemiptera) Polski. Fragm. faun. 7(1): 1-146. | |
| Autor | Jacek Gorczyca | |
 |  |
COPYRIGHT © IOP PAN 2004-2009 |
)
