Według klasycznej wiedzy ekologicznej dynamika populacji jest regulowana efektem buforowym: nadmiar osobników, które nie mogą się rozmnażać z powodu ograniczenia przestrzeni lub zasobów tworzy „ nieterytorialną populację”, która w przypadku wystąpienia śmiertelności w populacji rozrodczej, uzupełnia ją. Alternatywne wyjaśnienie istnienia nieterytorialnych osobników jest oparte na teorii gier. Pewna część populacji nie przystępuje do rozrodu bowiem uczestniczy w grze o najlepsze terytoria. Mając skończone prawdopodobieństwo wygrania konkurencji o najlepsze terytorium, samiec przejmujący je nawet pod koniec życia, może odnieść sukces przewyższający zyski osiągnięte na terytoriach o niskiej jakości.

W projekcie chcemy sprawdzić eksperymentalne przewidywania modeli teoretycznych opartych na hipotezie „gracza”. W populacji terytorialnych zwierząt (Calopteryx splendens) o dużym wewnątrz-siedliskowym zróżnicowaniu jakości terytoriów i licznej populacji samców nie przystępujących do rozrodu. Chcemy manipulować jakością siedliska w skali osobników, obserwując równocześnie: zmiany liczebności samców nie posiadających terytorium oraz rezydentów.