powiększ

Bittacus italicus (O.F. Müller, 1766)

Rodzina  Bittacidae  
Rząd  Mecoptera  Wojsiłki
Gromada  Insecta  Owady
Typ  Arthropoda  Stawonogi
   
Status  Występuje głównie w południowej Europie, w większości areału, rzadki i nielicznie łowiony. W Polsce wykryty pół wieku temu na jednym stanowisku w Beskidach nad Dunajcem. Dotąd nie potwierdzony. Niechroniony.
   
Rozmieszczenie  Występuje w Europie Południowej i Środkowej; prawdopodobnie przez północne Czechy i południe naszego kraju przebiega północna granica występowania tego gatunku (Érmolenko 1994). Z Polski znany jest tylko jeden okaz złowiony w 1953 roku przez Strojnego w okolicach Zbylitowskiej Góry nad Dunajcem (Dobosz, Hadaś 1999, Strojny 1955). Z terenu północnych Moraw, na podstawie stosunkowo nowych danych, wykazywany jest drugi gatunek z tego samego rodzaju - Bittacus hageni Brauer, 1860 (Ševčik, Hudeček 1994). Istnieje duże prawdopodobieństwo odnalezienia tego gatunku również w Polsce. Jest on bardzo podobny do B. italicus, cechy różniące występują w użyłkowaniu skrzydeł i budowie aparatu kopulacyjnego samców (Dobosz, Hadaś 1999).
   
Biotop/Siedlisko  Występuje w siedliskach ekotonowych - na skrajach lasów liściastych graniczących z łąkami, w zaroślach przydrożnych, przycmentarnych ugorach, miedzach śródpolnych, nasypach, zrębach czy okopach (Dziędzielewicz 1891).
   
Biologia  Słabo poznana. Jaja w niewielkiej liczbie składane są płytko do ziemi między rośliny, gdzie zimują. Larwy wylęgają się wiosną następnego roku. Żerują na powierzchni ziemi wśród roślin zielnych. Gąsienicokształtne larwy są wszystkożerne - zjadają zarówno żywe jak i martwe części roślin i zwierząt, głównie owadów. Dorosłe owady pojawiają się od lipca do września. Odżywiają się drobnymi owadami łowionymi w locie. Na ofiary oczekują, często przez długi czas w bezruchu, w charakterystycznej pozie, wisząc zaczepione przednimi odnóżami na cienkich gałązkach. Przelatujące drobne owady chwytają przy pomocy środkowych i tylnych odnóży. Tak spoczywające osobniki łatwo pomylić z często występującymi w tym samym środowisku muchówkami z rodziny Tipulidae.
   
Wielkość populacji w Polsce  Gatunek stwierdzony w Polsce pół wieku temu na jednym stanowisku w Beskidach na podstawie nielicznie łowionych okazów. Prawdopodobnie istniejąca tu populacja jest niewielka, ledwie wykrywalna.
   
Zagrożenia i ich przyczyny  Ze względu na zajmowany biotop można tylko przypuszczać, że zagrożeniem dla tego gatunku jest stosowanie w rolnictwie chemicznych środków ochrony roślin, jak również regulacja rzek, likwidowanie naturalnych teras zalewowych, porządkowanie poboczy dróg (wycinanie krzewów i regularne koszenie roślinności zielnej), wypalanie ugorów, nasypów, likwidacja bogatych w krzewy i roślinność zielną miedz śródpolnych.
   
Prognoza zmian populacji  Szczupłość danych nie pozwala na prognozowanie możliwości utrzymania się gatunku w Polsce.
   
Aktualne sposoby ochrony  Gatunek w Polsce niechroniony.
   
Proponowane sposoby ochrony  Jedyną skuteczną formą ochrony tego gatunku jest zachowanie bioróżnorodności siedlisk oraz renaturalizacja koryt rzecznych. Należy chronić środowiska, w których gatunek ten potencjalnie może występować (miedze, przydrożne zakrzaczenia i ziołorośla itp.).
   
Summary  It is a south-Central European species, known in Poland from one locality discovered in the mid of the 20th century in the Beskid Mountains on the Dunajec River; since then not recorded in the country; however, an extremely small population may exist at its former locality. Conservation efforts should concentrate on the maintenance of natural river beds, with flood terraces and mosaic vegetation. Not protected by law.
   
Źródła informacji  Dobosz R., Hadaś T. 1999. Bittacus italicus (O.F. Müller, 1766) (Mecoptera: Bittacidae) w Polsce i na Ukrainie. Wiad. entomol. 17, 3-4: 145-150.

Dziędzielewicz J. 1891. Przegląd fauny krajowej owadów siatkoskrzydłych (Neuroptera, Pseudoneuroptera). Spraw. Kom. Fizyogr. 26: 26-151.

Érmolenko V.M. 1994. Bitak italijs'kij. In: Červona kniga Ukrainii. M.M. Ščerbak (ed.). Tvarinnij svit. Ukrains'ka enciklopedija, Kiiv, 108 pp.

Ševčik J., Hudeček J. 1994. Srpice (Insecta: Mecoptera) Slezska a severní Moravy - současny stav znalostí a přehled zjištěnych druhů. Čas. slezsk. Mus. Opavě, Ser. A, 43: 253-261.

Strojny W. 1955. Nowy dla Polski gatunek wojsiłki  Bittacus italicus Müll. (tipularius F.) Panorpare, Bittacidae. Wszechświat 1955 (2): 75.

   
Autor  Roland Dobosz
   
 

COPYRIGHT © IOP PAN 2004-2009