powiększ

Nothorhina punctata (Fabricius, 1798)

Rodzina  Cerambycidae  Kózkowate
Rząd  Coleoptera  Chrząszcze
Gromada  Insecta  Owady
Typ  Arthropoda  Stawonogi
   
Status  Bardzo rzadki gatunek o porozrywanym zasięgu, uważany za relikt trzeciorzędowy. W Polsce nie objęty ochroną gatunkową.
   
Rozmieszczenie  Zasięg tego gatunku jest słabo zbadany i niejasny. Znany jest z rozproszonych, pojedynczych stanowisk w Europie, zwłaszcza w Fennoskandii, a ponadto z Syrii oraz z południowych rejonów Syberii Zachodniej i Japonii (Cherepanov 1979, Heyrovský 1955). W Polsce w sposób pewny wykazany jedynie z 10 stanowisk głównie w północno-wschodniej części kraju (Wejherowo, okolice Ostródy, Tuczna, Żnina, Łomży, Sokołowa Podlaskiego, Mińska Mazowieckiego, Warszawy, Zamościa). Stanowisko z okolic Tuczna (Martew) pochodzi z 2002 r., z okolic Łomży (Sulki) - z 1999 r., kolejne (Szwejki koło Sokołowa Podlaskiego) z roku 1956, natomiast pozostałe sprzed roku 1950 (Burakowski, Mroczkowski, Stefańska 1989, Gutowski M. - mat. niepubl., Gutowski, Ruta 2004).
   
Biotop/Siedlisko  Zasiedla stare (powyżej 100 lat), samotnie stojące, dobrze nasłonecznione sosny.
   
Biologia  Główną rośliną żywicielską jest sosna zwyczajna Pinus sylvestris, rzadziej inne gatunki sosen. Rozwój odbywa się w zewnętrznych, martwych warstwach korowiny starych, ale żywych drzew, zwykle na dolnej części pnia od strony południowej i zachodniej, do wysokości około 3 m. Chodniki larw przebiegają faliście z dołu do góry, w korowinie, nie naruszając łyka; zapchane są drobnymi trocinkami i ekskrementami. Wyjątkowo chodniki mogą naruszać miazgę, wówczas drzewo reaguje zalewaniem żywicą, co może się skończyć dla larwy śmiercią. Zimuje dorosła larwa. Przepoczwarczenie ma miejsce wiosną, w maju lub w czerwcu, czasem już w kwietniu. Kolebka poczwarkowa znajduje się w korze, tuż pod powierzchnią, przykryta tylko cienką warstewką korowiny. Imagines pojawiają się od czerwca do sierpnia, ze szczególnym nasileniem w końcu czerwca. Są aktywne przy słonecznej, ciepłej pogodzie, ale również w ciepłe, parne noce. Na tym samym drzewie żyje wiele pokoleń tej kózki. Uschnięcie drzewa powoduje również śmierć zasiedlających je larw, a nawet niewybarwionych imagines w kolebkach (Cherepanov 1979, Gutowski M. - mat. niepubl., Havelka, Niedl 1953, Sláma 1998). Cykl rozwojowy trwa 1 rok (Sláma 1998), choć na Syberii może przeciągać się do dwóch lat (Cherepanov 1979). Obserwowana była duża aktywność drapieżnych larw wielbłądek Raphidia sp., które niszczyły do 70% osobników N. punctata (Havelka, Niedl 1953).
   
Wielkość populacji w Polsce  Stwierdzony na kilku izolowanych stanowiskach; zarówno ich aktualna liczba, jak i liczebność populacji jest trudna do oszacowania. Najprawdopodobniej dwa miejsca występowania położone w Warszawie mają już tylko znaczenie historyczne.
   
Zagrożenia i ich przyczyny  Występuje na oderwanych stanowiskach, których liczba kurczy się wraz z zanikaniem samotnych sosen, rosnących na skrajach lasu, cmentarzach, przydrożach; wycinanych przy poszerzaniu dróg, zastępowanych przez gatunki liściaste, bądź usychających ze starości. Stanowiska mogą też zanikać wskutek nadmiernego ocienienia przez posadzone lub wyrosłe spontanicznie inne gatunki drzew.
   
Prognoza zmian populacji  Jeśli nie będzie aktywnej polityki pozostawiania starych, dobrze nasłonecznionych sosen na skrajach lasu i w zadrzewieniach, to gatunek z nią związany będzie w dalszym ciągu zanikać. Jednak nawet tak pomyślana akcja może przynieść efekty dopiero za kilkanaście-kilkadziesiąt lat.
   
Aktualne sposoby ochrony  Nie jest objęty ochroną prawną w Polsce; również żadne ze znanych stanowisk nie znajduje się na terenach chronionych. Umieszczony w kategorii gatunków wymierających na czerwonej liście kózkowatych wschodniej Polski (Gutowski 1995), a na ogólnopolskiej liście jako zagrożony (Pawłowski i in. 2002). W Finlandii znajduje się na czerwonej liście jako gatunek zagrożony, a w Niemczech jako wymierający.
   
Proponowane sposoby ochrony  Należy chronić wszelkie stare sosny, samotnie stojące lub na południowych ścianach lasu; pozostawiać w ich pobliżu również odsłonięte osobniki młodsze tego gatunku, które zabezpieczyłyby ciągłość bazy pokarmowej dla N. punctata, w przypadku gdy aktualna roślina-gospodarz obumrze. Zasiedlone sosny chronić przed ocienieniem, wycinając drzewa i krzewy najbliżej stojące, od strony południowej i zachodniej. Na zrębach zupełnych należy pozostawiać kilka drzew w miejscach dobrze naświetlonych, w których i w przyszłości pień pozostanie nasłoneczniony.
   
Summary  It is a rare species, considered as a Tertiary relict, associated with old, solitary sun-lit living pines; its larvae feed in the external dead layer of their cork. The species decline follows a decrease in the numbers of its host trees. In Poland it was found at 10 localities, mainly in the north-eastern part of the country. Only two localities have recently been found (Martew - 2002, Sulki - 1999); of other localities, one was noted in 1956 and the remaining ones before 1950. The species is not protected; included in the red list of Cerambycidae of eastern Poland. It is recommended that localities of Nothorhina punctata should be protected. In addition, in clear-cut areas some old pines should be left in well-sunlit places; old pines growing at forest edges, on rod-sides and in cemeteries should be spared as well.
   
Źródła informacji  Burakowski B., Mroczkowski M., Stefańska J. 1989. Chrząszcze - Coleoptera, Cerambycidae i Bruchidae. Katalog fauny Polski. PWN, Warszawa, 23, 15: 1-312.

Cherepanov A.I. 1979. Usachi severnoj Azii (Prioninae, Disteniinae, Lepturinae, Aseminae). Izd. Nauka, Novosibirsk, 472 pp.

Gutowski J.M. 1995. Kózkowate (Coleoptera: Cerambycidae) wschodniej części Polski. Prace Inst. Bad. Leś. A, 811: 1-190.

Gutowski J.M., Ruta R. 2004. Waloryzacja przyrodnicza gminy Tuczno (Pojezierze Zachodniopomorskie) w oparciu o wyniki wstępnych badań nad chrząszczami (Insecta: Coleoptera). Nowy Pam. Fizjogr. 3, 1-2: 29-63.

Havelka J., Niedl J. 1953. Poznámky k bionomii tesařika Nothorhina punctata F. Zool. Entomol. Listy, ČSAV, Brno, 2, 16, 3: 213-219.

Heyrovský L. 1955. Tesařikoviti - Cerambycidae. Fauna ČSSR. Čs. Ak. Véd, Praha, 5: 348 pp.

Pawłowski J., Kubisz D., Mazur M. 2002. Coleoptera Chrząszcze. W: Czerwona lista zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce. Z. Głowaciński (red.). Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków. 155 ss. + supl. 74 ss.

Sláma M.E.F. 1998. Tesaříkovití - Cerambycidae České republiky a Slovenské republiky (Brouci - Coleoptera). Vyd. M. Slama, Tisk Tercie, Krhanice: 383 pp.

   
Autor  Jerzy M. Gutowski
   
 

COPYRIGHT © IOP PAN 2004-2009