Grecja (opisany jako gatunek inwazyjny).

Przypuszczalnie południowa Azja (Indie).

Owad dorosły mierzy około 1 mm długości, samce są nieco mniejsze niż samice. Ciało i obydwie pary skrzydeł pokryte są woskową wydzieliną o barwie białej do jasnożółtej. Puparium (stadium przedimaginalne) B. tabaci ma kształt nieregularnie owalny, o nierównych brzegach, ze zmienną liczbą krótkich, delikatnych szczecin. W tylnej części puparium znajduje się szczelina ogonowa, a zakończenie języczka jest co najmniej 2 razy dłuższe niż szersze.

Mączlik ostroskrzydły to gatunek polifagiczny występujący najczęściej na roślinach z rodziny Fabaceae, Compositae, Malvaceae, Solanaceae, Euphorbiaceae, Convolvulaceae, Cruciferae. W Polsce jest groźnym szkodnikiem roślin uprawianych pod osłonami, takimi jak sałata, ogórek, pomidor, papryka, gerbera, poinsecja, synningia, hibiskus.

W obrębie gatunku B. tabaci stwierdzono występowanie ras i biotypów identycznych morfologicznie, ale zróżnicowanych pod względem roślin żywicielskich, zdolności przenoszenia wirusów, szkodliwości, zachowania i odporności na insektycydy. Jedna z tych form - tzw. "biotyp B" został uznany za odrębny gatunek B.argentifolii Bellows i Perrin, 1994 (Lipa 1996).

Samice żyją przeciętnie około 60 dni, samce od 9 do 17 dni. Jedna samica w ciągu życia składa do 160 jaj - na dolnej stronie liści, w złożach tworzących charakterystyczne łuki wokół jej ciała. Larwa po wylęgu przemieszcza się na niewielką odległość i osiada na miejscu żerowania, gdzie przechodzi cztery stadia larwalne. Ostatnie z nich to tzw. "puparium", z którego następuje przeobrażenie w postać dorosłą.

Osobniki dorosłe B. tabaci mają ograniczone zdolności lotu, ale małe rozmiary ciała owadów sprzyjają przenoszeniu ich na dość duże odległości przez ruchy powietrza. Wszystkie stadia rozwojowe mogą być łatwo przenoszone wraz z materiałem roślinnym, również na kwiatach ciętych. Jedną z ważniejszych przyczyn rozprzestrzeniania się szkodnika w regionie EPPO jest międzynarodowy handel poinsecją.

Mączlik ten został opisany w 1889 r. jako szkodnik tytoniu w Grecji. Pięć lat później odnotowano go jako szkodnika na Florydzie, skąd w kolejnych latach rozprzestrzenił się w innych stanach. W latach 1926-1981 mączlik ostroskrzydły notowany był jako sporadyczny szkodnik oraz wektor chorób wirusowych w rejonach tropikalnych. Podczas kolejnych dekad nastąpiło szerokie rozprzestrzenienie się gatunku w różnych strefach klimatycznych. Obecnie gatunek występuje bardzo licznie w Afryce, Indiach, Brazylii, jak też na Sumatrze i Tajwanie oraz w południowej Europie i w szklarniach w kolejnych krajach europejskich; w Europie środkowej pojawił się niemal równocześnie (1987-1992) w Polsce, b. Czechosłowacji i w Niemczech.

Do Polski mączlik ostroskrzydły został zawleczony z Europy Zachodniej, prawdopodobnie w 1987 roku, w okolice Szczecina (Baranowski i in. 1988), gdy jeszcze nie rozróżniano obu bliźniaczych gatunków; w tym samym czasie odnotowano go po raz pierwszy z b. Czechosłowacji, a nieco później z Niemiec. Z Pomorza zachodniego, wraz z sadzonkami poinsecji, szkodnik ten został przeniesiony do szklarni w innych rejonach kraju. Być może obecnie występują u nas obie pokrewne formy.

Brak informacji.

Nie badano.

Larwy i dorosłe owady wysysają soki z roślin, co prowadzi do ich ogładzania. Podczas żerowania pluskwiaki wydzielają duże ilości spadzi, która jest zasiedlana przez grzyby sadzakowe ograniczające fotosyntezę. Silnie zaatakowane liście opadają, a wzrost roślin jest zahamowany. Ponadto B. tabaci jest wektorem groźnych wirusów roślinnych, mikoplazm i patogenów grzybowych. Zwalczanie B. tabaci jest szczególnie trudne, ponieważ jest to gatunek polifagiczny i szybko wytwarza biotypy odporne na stosowane zoocydy. Aby tego uniknąć lub opóźnić to zjawisko, zaleca się przemienne opryskiwanie preparatami należącymi do różnych grup chemicznych. Wykorzystanie do zwalczania szkodnika kilku entomofagów - m.in. Encarsia formosa Gahan, Encarsia meritoria Gahan, Eretmocerus haldemani Howard oraz pasożytniczych grzybów (Verticillium lecanii) - dawało zmienne wyniki.

Najbardziej zaawansowane badania i wdrożenia biologicznych metod zwalczania B. tabaci w ostatnich latach realizowane są w obszarze śródziemnomorskim, np. w Algierii i Turcji (Benmessaud-Boukhalfa i in. 2000), Portugalii (Ramos i in. 2002), Izraelu (Czosnek i in. 2002) i Francji (Piron i in. 2002), gdyż mączlik ten ma tam dużo większe gospodarcze znaczenie jako szkodnik upraw pomidorów. Niemal wszystkie proponowane tam metody zwalczania stosowane są równocześnie przeciwko Trialeurodes vaporariorum z tej samej rodziny.

W ostatniej dekadzie ubiegłego wieku (1992-2000) w Instytucie Sadownictwa i Kwieciarstwa w Skierniewicach testowano efektywność preparatów neonikotynoidowych przy zwalczaniu szkodników szklarniowych roślin ozdobnych, m.in. przeciwko B. tabaci (Łabanowski i Soika 2001). Bliższe informacje na ten temat w pracach Łabanowskiego (1991); Smith'a i in. (1994), Wolnego i Godawy (1994).

Bemisia tabaci należy u nas do niedawno zawleczonych szkodników, a prognozowanie aktywności tego gatunku przeprowadza się w ramach kompleksowych badań kontrolnych kilku innych gatunków szklarniowych.

Cotton Whitefly Bemisia tabaci Genn. originates probably from southern Asia (India) but it has been described from Greece, already as an invader. It is a polyphagous species occurring on plants representing many families. It was introduced to Poland from Western Europe; first discovered in Western Pomerania (environs of Szczecin) in 1987. From this area Cotton Whitefly was brought with ponsetia seedlings to glasshouses in other regions of the country. Simultaneously, it was found in neighboring countries (Germany and former Czechoslovakia). During feeding these heteropters excrete considerable amounts of honey-dew which is colonized by fungi reducing photosynthesis. The attacked leaves fly down and plant growth is hampered. In addition, Cotton Whitefly is a vector of dangerous viruses and pathogenes of fungi. Chemical control is difficult because B. tabaci quickly develops biotypes that are resistant to the insecticides applied, therefore they should be used alternately. In the last decade of the 20^th century, the usefulness of neonicotinoide compounds in controlling these and other glasshouse pests of ornamental plants was tested in Poland. The prognostication of the activity of Cotton Whitefly is part of the comprehensive monitoring of some other glasshouse pests.